Σύνδρομο Asperger
Το σύνδρομο Asperger αποτελεί μια ισόβια διαταραχή καθώς επηρεάζει το άτομο στο πως αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του, στην κοινωνική συνδιαλλαγή , στη συμπεριφορά και στο πως επεξεργάζεται τις εξωτερικές πληροφορίες που δέχεται. Η διαταραχή είναι νευροαναπτυξιακής φύσης. Αποτελεί μια «διαταραχή του αυτιστικού φάσματος» καθώς το άτομο επηρεάζεται σε πολλά επίπεδα και με πολλούς τρόπους.
Η διάγνωση του συνδρόμου Asperger δεν μπορεί, προς το παρόν, να γίνει με βεβαιότητα πριν από την ηλικία των πέντε ετών και συνήθως όχι πριν τη σχολική ηλικία. Αυτό εν μέρει οφείλεται στο γεγονός ότι τα συμπτώματα μπορεί να είναι ήπια ή μη χαρακτηριστικά κατά τα πρώτα χρόνια, ή επειδή έχουν γίνει άλλες διαγνώσεις (συμπεριλαμβανομένης της αυτιστικής διαταραχής, της ΔΕΠ-Υ και των ΕΠΚΑ) και τα προβλήματα που σχετίζονται με το Asperger να έχουν παραλειφθεί.
Τα πρώιμα συμπτώματα είναι συχνά προβλήματα στον ύπνο, παθητικότητα, προβλήματα στην προσοχή, ασυνήθιστη ανάπτυξη της φωνής, της ομιλίας ή του λόγου. Ο αυτισμός ομαδοποιείται σε τρεις περιπτώσεις «χαμηλής λειτουργικότητας», «μέσης λειτουργικότητας» και «υψηλής λειτουργικότητας» όπου ανήκει το σύνδρομο Asperger, ο δείκτης νοημοσύνης σε αυτή την περίπτωση είναι συνήθως στα χαμηλά φυσιολογικά ή στα φυσιολογικά πλαίσια.
Η αναλογία αγοριών/κοριτσιών με σύνδρομο Asperger είναι πολύ αυξημένη σε σύγκριση με την αντίστοιχη που ισχύει στο γενικό πληθυσμό. Οι περισσότερες μελέτες αναφέρουν ότι η αντιστοιχία είναι της τάξης των 3-6 αγοριών για κάθε 1 κορίτσι με σύνδρομο Asperger. Κορίτσια και γυναίκες με σύνδρομο Asperger εμφανίζουν κάποιες φορές ελαφρώς διαφορετική ομάδα συμπτωμάτων σε σχέση με εκείνα των αγοριών. Περίπου 3-4 στα 1000 παιδιά αναπτύσσουν την πλήρη κλινική εικόνα στου συνδρόμου, πριν την ηλικία των 10 ετών.
Τα παιδιά με σύνδρομο Asperger διαφέρουν στα κοινωνικά και ακαδημαϊκά ελλείματα. Οι δυσκολίες που εμφανίζουν είναι περισσότερο ορατές στα πρώτα χρόνια και μετά, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, τείνουν να λιγοστεύουν. Για μερικά από αυτά τα παιδιά, από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, δημιουργείται η υποψία ότι έχουν αυτιστική διαταραχή άλλα πάλι εξετάζονται για ΔΕΠ-Υ/ΕΠΚΑ ή σύνδρομο Tourette.
Τα αγόρια είναι δυνατόν να διαγνωστούν σε αυτή την ηλικιακή ομάδα, αλλά τα κορίτσια δεν αναγνωρίζονται και δεν διαγιγνώσκονται κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου. Συννοσηρά προβλήματα, όπως η κατάθλιψη και οι αντικοινωνικές πράξεις επισκιάζουν την κλινική εικόνα, έτσι ώστε η σωστή διάγνωση να διαφεύγει για χρόνια. Για τη συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών με σύνδρομο Asperger που έχουν κλινικά ελλείματα, είναι δυνατόν να ανιχνευτεί και να διαγνωστεί κατά τα πρώτα σχολικά χρόνια.
Πηγή :
Christopher Gillberg, A Guide to Asperger Syndrome