Νοητική Υστέρηση
Η νοητική υστέρηση περιλαμβάνει ένα πλήθος από έννοιες που περιγράφουν και αναλύουν το φαινόμενο των ατελειών της νοητικής λειτουργίας του ανθρώπου. Δεν αποτελεί μια συγκεκριμένη διαταραχή, δεν είναι σαφώς οριοθετημένη κλινικά αλλά εμφανίζεται είτε ως κυρίαρχο είτε ως δευτερεύον σύμπτωμα διαφόρων διαταραχών και συνδρόμων. Είναι μια παθολογική κατάσταση που εκδηλώνεται στην περίοδο ανάπτυξης, δηλαδή την περίοδο που αρχίζει από τη σύλληψη.
Η νοητική υστέρηση έχει γενετικό υπόβαθρο, δηλαδή, η αιτιολογία της αφορά το γενικό υλικό του ατόμου. Μερικές φορές, όμως, οι κακές συνθήκες διαβίωσης και το κοινωνικό, το οικονομικό και το μορφωτικό επίπεδο των γονέων μπορούν να επιδράσουν τόσο αρνητικά στην εξέλιξη ενός παιδιού, με αποτέλεσμα να εμφανίσει την λεγόμενη κοινωνική νοητική υστέρηση, με κύρια αιτία περιβάλλον του παιδιού. Το ποσοστό των ατόμων με νοητική υστέρηση υπολογίζεται με 1-3% του γενικό πληθυσμό.
Ταξινομείται σε τέσσερις κατηγορίες. Την ήπια με νοητικό πηλίκο από 50 -55 έως 70. Την μέτρια με νοητικό πηλίκο από 35-40 έως 50-55. Την σοβαρή με νοητικό πηλίκο από 20-25 έως 35-40. Την βαριά με νοητικό πηλίκο κάτω από 20 ή 25.
Ενώ η ταξινόμηση για εκπαιδευτικούς σκοπούς διακρίνεται σε τρεις κατηγορίες. Τους εκπαιδεύσιμους που έχουν ΝΠ 50 έως 70. Μπορούν να αποκτήσουν γνώσεις και δεξιότητες, ώστε να μη θεωρούνται αναλφάβητοι και να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο. Τους ασκήσιμοι που έχουν ΝΠ 25 έως 50. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν κάποιες με μονωμένες λέξεις, απλές φράσεις και απλές αριθμητικές έννοιες. Ακόμα, στο οικογενειακό πλαίσιο και σε άλλα προστατευμένα περιβάλλοντα μπορούν να συμμετέχουν στην παραγωγική διαδικασία. Και τους ιδιώτες που έχουν ΝΠ κάτω του 25. Δεν μπορούν να αποκτήσουν γνώσεις και δεξιότητες και δεν αυτοεξυπηρετούνται.
Τα αίτια της νοητικής υστέρησης διακρίνονται σε γενετικές αιτίες (χρωμοσωματικές ανωμαλίες , κληρονομικές αιτίες ή ανωμαλίες του μεταβολισμού), προγεννητικές αιτίες(ακτινοβολίες, λοιμώδεις αρρώστιες της μητέρας, διατροφή εγκύου, συναισθηματικοί και ψυχολογικοί παράγοντες αλλά και παράγοντες rhesus), περιγεννητικές αιτίες ( βλάβες από την ανεπάρκεια οξυγόνου, κατά τον τοκετό ή πρόωρος τοκετός), μεταγεννητικές αιτίες (ενδοκρινικές ανωμαλίες, τραύματα, δηλητηριάσεις, κακή διατροφή, βλάβες αισθητήριων οργάνων, ασθένειες όπως εγκεφαλίτιδα και μηνιγγίτιδα) και αιτίες του άμεσου κοινωνικού περιβάλλοντος.