Αυτισμός
Ο αυτισμός αποτελεί μία σοβαρή νεύρο-ψυχολογική διαταραχή, είναι ισόβιος και συνήθως είναι παρόν από τη γέννηση του παιδιού. Ο αυτισμός δεν αποτελεί ψυχιατρική νόσο, αλλά ανήκει στην κατηγορία των «Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών». Αυτές οι διαταραχές χαρακτηρίζονται από σοβαρά ελλείμματα σε πολλούς τομείς της ανάπτυξης και για αυτό ονομάζονται «διάχυτες». Πρόκειται για αναπτυξιακή διαταραχή του ατόμου, μια διαταραχή της ψυχολογικής ανάπτυξης.
Στο πλαίσιο αυτής της διαταραχής εμποδίζεται η ανάπτυξη ορισμένων δεξιοτήτων, που είναι ζωτικές για την ψυχο-κοινωνική λειτουργία του ανθρώπου. Οι δεξιότητες αυτές σχετίζονται με την κοινωνική συναλλαγή και αμοιβαιότητα, την επικοινωνία και την οργάνωση και σκόπιμη δραστηριότητα. Τα άτομα με αυτισμό εμφανίζουν σημαντικές δυσκολίες και χαρακτηριστικές αποκλίσεις σε σχέση με συνομηλίκους τυπικής ανάπτυξης. Πολύ σημαντικό, επίσης, είναι ότι πέρα από τη ζωή του παιδιού που επηρεάζεται άμεσα, αλλάζει και αυτή των οικογενειών τους.
Τα στατιστικά στοιχεία αναφέρουν ότι η αναλογία του αυτισμού είναι περίπου 1 ή 2 ανά 1.000 άτομα. Η αναλογία των ASD είναι περίπου 6 ανά 1000, ενώ η αναλογία ανδρών-γυναικών είναι 4 προς 1. Η αιτία του αυτισμού παραμένει άγνωστη. Βέβαια οι γενετιστές αναφέρουν ότι υπάρχουν κάποια χρωμοσώματα που θα μπορούσαν να ευθύνονται. Δεν υπάρχουν εξωτερικά χαρακτηριστικά στη μορφή τους όπως συμβαίνει με άλλα σύνδρομα.
Ο αυτισμός εμφανίζει δυσκολίες στην οργάνωση του ατόμου, στην ολοκλήρωση μιας δραστηριότητας, στη συμπεριφορά, είναι συχνά επιθετικό ή νευρικό ακόμα και αυτοκαταστροφικό, δυσκολεύεται στην επικοινωνία και τις κοινωνικές σχέσεις, απομονώνεται, εμφανίζει στερεοτυπίες, εμφανίζει ηχολαλία με λέξεις ή φράσεις, δεν έχει βλεμματική επαφή, ενοχλείται από θορύβους και αντιδρά έντονα, δυσκολεύεται στη συναισθηματική αμοιβαιότητα, έχει ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, ακολουθεί συγκεκριμένη ρουτίνα στην καθημερινότητά του, το παιχνίδι του δεν είναι λειτουργικό και το παιχνίδι ρόλων απουσιάζει, σε κάποιες περιπτώσεις ο λόγος απουσιάζει. Συνήθως οι δυσκολίες αυτές αναγνωρίζονται από τους γονείς στην ηλικία των 2-3 χρόνων. Κάποιοι γονείς αναφέρουν ότι μέχρι αυτή την ηλικία το παιδί είχε τυπική ανάπτυξη η οποία όμως άρχισε να παλινδρομεί.
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι υπάρχουν και περιπτώσεις όπου εμφανίζονται χαρακτηριστικά αυτισμού χωρίς όμως να πληρούνται όλα τα κριτήρια για να θεωρήσουμε ότι τα άτομα αυτά βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού. Τα άτομα αυτά χαρακτηρίζονται ως ο ελάσσων τύπος ενός ευρύτερου φαινότυπου του αυτισμού. Στις διαταραχές του αυτιστικού φάσματος περιλαμβάνονται η αυτιστική διαταραχή , το σύνδρομο Kanner, ο νηπιακός αυτισμός, ο παιδικός αυτισμός, το σύνδρομο Asperger, η αποδιοργανωτική διαταραχή της παιδικής ηλικίας, το σύνδρομο Heller, το σύνδρομο Rett, ο άτυπος αυτισμός, η διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή μη προσδιοριζόμενη αλλιώς, ο ελάσσων τύπος του αυτισμού, ο ευρύτερος αυτιστικός φαινότυπος, τα αυτιστικά χαρακτηριστικά / ΕΠΚΑ (ελλείματα σε προσοχή, κινητικό έλεγχο και αντίληψη) με αυτιστικά χαρακτηριστικά.